Czytanie etykiet - co powinna zawierać?
Producent za pomocą informacji
zawartych na produkcie przekazuje nam całą gamę potrzebnych wiadomości, które
mają wpływ na decyzję zakupu danego produktu. Jak podaje Federacja Konsumentów,
jedynie 30% z konsumentów sprawdza etykiety produktów spożywczych przed
zakupem, natomiast tylko połowa je rozumie. Dodatkowo amerykańscy naukowcy
zaobserwowali, że osoby czytające etykiety są chudsze. Czy to zbieg
okoliczności?
Etykietowanie produktów
Informacje umieszczone
na produkcie uregulowane są prawnie w ustawie o Bezpieczeństwie Żywności i
Żywieniu Człowieka oraz Rozporządzeniu w sprawie znakowania środków spożywczych
i dozwolonych substancji dodatkowych. Znakowanie produktów jest jednym z
elementów polityki zapewniającej bezpieczeństwo żywności, za którą odpowiada
rząd i producent żywności.
Etykieta powinna być
najbardziej rzetelną informacją na temat produktu, który trafia na nasz stół.
Ze względu na różne przepisy w krajach Unii Europejskiej, Komisja UE
postanowiła ujednolicić przepisy dotyczące znakowania żywności i ustaliła nowe
zasady regulujące wygląd etykiet oraz ich zakres. Rozporządzenie Unijne zostało
uchwalone w październiku 2011 r., natomiast w życie wejdzie 13 grudnia 2014 r..
Producenci mieli dużo czasu na opracowanie graficzne nowych etykiet.
Po zmianach etykiety
mają być rzetelne, jasne, bardziej czytelne i skondensowane informacyjnie,
ponieważ tych wiadomości przybędzie. Przede wszystkim nowe etykiety nie mogą
wprowadzać w błąd konsumenta, pod względem cech, działania czy właściwości
środka spożywczego, ale i w odniesieniu do ich reklamy, sposobu rozmieszczenia
i otoczenia, w jakim jest pokazywany produkt.
Ustalono także
minimalną wysokość czcionki, która powinna nie być mniejsza niż 1,2 mm, a
jednocześnie informacje o produkcie muszą być widocznie i nieusuwalne. Treść
dotycząca obecnych substancji alergizujących będzie specjalnie oznakowana.
Obowiązkową informacją
będzie informacja o kraju pochodzenia żywności. W chwili obecnej jest to
obowiązkiem jedynie w odniesieniu do wołowiny i produktów z wołowiny, ryb,
oliwy z oliwek, miodu, owoców i warzyw. Dodatkowo zostanie to rozszerzone na
wieprzowinę, mięso z owiec, kóz oraz drobiu. Informację dotyczącą pochodzenia
trzeba będzie także umieścić w przypadku, gdy jego niewskazanie mogłoby
wprowadzić konsumenta w błąd, a szczególnie kiedy inne informacje umieszczone
na etykiecie mogą sugerować inne miejsce pochodzenia.
Jest także dobra nowina
dla osób, które pilnują diety, ponieważ zostaną umieszczone informacje
dotyczące wartości energetycznej, ilości tłuszczu, kwasów tłuszczowych
nasyconych, węglowodanów, cukrów, białek i soli. Istnieje możliwość
uzupełnienia informacji o dodatkowe składniki. Będzie to obowiązywało dopiero
od 2016 roku.
Na etykietach produktów
mięsnych, surowych wyrobów mięsnych i produktów rybołówstwa muszą zostać
umieszczone dane m.in. o obecności białek oraz ich pochodzeniu, a także o
dodanej wodzie, w przypadku kiedy przekraczałaby 5% wagi gotowego produktu. W
przypadku kiedy produkt podzielony jest na kawałki (np. kostka rybna), to na
opakowaniu muszą być informacje, że jest on „z połączonych kawałków mięsa” albo
„z połączonych kawałków ryby”. Będzie także notka z datą zamrażania produktów mięsnych
i rybnych, a przy wędlinach pojawi się adnotacja, że ich osłonka jest
niejadalna.
Co powinna zawierać
etykieta produktu?
Na etykiecie powinny
widnieć dane w języku polskim, umieszczone w sposób czytelny, zrozumiały oraz
widoczny i powinny zawierać takie informacje:
Nazwę środka
spożywczego;
Dane pozwalające na
identyfikację producenta lub importera oraz jego adres;
Skład/składniki jakie
brały udział w produkcji wyrobu z najważniejszą informacją dotyczącą składników
alergizujących (np. soja, gluten, sezam, orzechy, mleko z laktozą, jaja);
Datę minimalnej
trwałości albo termin przydatności do spożycia;
Zawartość netto bądź
liczba sztuk – informuje o wadze produktu bez opakowania, zawartość netto
podawana jest w jednostkach: masy – jeśli produkt spożywczy jest w stanie
stałym, objętości – jeśli jest w stanie płynnej;
Partia produkcyjna –
ilość środka spożywczego wyprodukowanego, przetworzonego bądź zapakowanego w
praktycznie takich samych warunkach.
Numer partii
produkcyjnej może być poprzedzony literą L;
Kod kreskowy;
Sposób przygotowania
lub stosowania – ma formę opisu lub obrazków dotyczące postępowania z
produktem;
Warunki przechowywania
– definiuje prawidłowe warunki przechowywania żywności, które są gwarancją
zachowania smaku, wyglądu, wartości odżywczych i zdrowotnych.
Produkt powinien być
przechowywany według zaleceń producenta m.in.: „przechowywać w suchym, chłodnym
miejscu”, „przechowywać w temperaturze…”, „po otwarciu przechowywać w
lodówce…”, „chronić przed wilgocią”;
Informacje o wartości
odżywczej – wartość energetyczna oraz składniki odżywcze (białko, tłuszcze,
węglowodany, błonnik, witaminy i składniki mineralne);
Informacja żywieniowa i
zdrowotna – np.: „bez zawartości…”, „źródło…”, „wysoka zawartość…”, niska
zawartość…”, zabronione są oświadczenia zdrowotne typu: dotyczące zapobiegania
chorobom ludzi i leczenia i wyleczenia tych chorób, odwołujące się do szybkości
lub wielkości obniżenia masy ciała, powołujące się na konkretnych lekarzy lub
na ich aprobatę dla produktu, sugerujące, że niespożycie danego produktu
niekorzystnie wpływa na zdrowie.
Warto zwrócić uwagę na inne,
również obecne informacje, które producent chce nam – konsumentom, przekazać:…
Całość przeczytasz: TUTAJ
2 komentarze
Dobrze, że chociaż na etykietach nie mogą kłamać :)
OdpowiedzUsuńSzkoda tylko, że tak mało osób je czyta... więc znacznej części społeczeństwa jest wszystko jedno jakie składniki tam widnieją :)
Usuń